روانشناس خوب در تهران

مهارت تاب آوری چیست؟
تاب آوری (resilience) یک مضمون‌ در روانشناسی میباشد، که مشمول برخورداری اشخاص از بضاعت و توان انعطاف پذیری و سازش در بعد ها دیوانه، عاطفی و رفتاری، در هنگام رو به رو شدن با وضعیت نا مطلوب معاش میباشد، که به اشخاص اذن میدهد در شکل ناکامی و زمین میل کردن، بتوانند دوباره از مکان خویش برخواسته و برای ادامه معاش اهتمام ورزند. تاب آوری یا این که انعطاف پذیری، منجر می‌گردد تا اشخاص با امیدواری، از معضل های استرس آمیز و اذیت کننده معاش، عبور کرده و بتوانند بعداز ناکامی، خویش را بازیابی کرده و جراحت هایشان را تسکین ببخشند. طبق تعریف‌و‌تمجید انجمن روانشناس خوب در تهران روانشناسی ایالات متحده (APA)، تاب آوری عبارت میباشد از:

روند سازش، تحمل اشتباهات و حل و فصل دشواری ها، همپا با امیدواری در مواجهه با تجربیات ناخوشایند یا این که معضل برانگیز معاش

مبنی بر پژوهش ها، تاب آوری صرفا محصور به حالت خاص وجود ندارد، تاب آوری به معنای نداشتن استرس، سر وصدا و نداشتن احساسات بد هم وجود ندارد، بلکه کوششی برای گذر از هم اکنون بد به هم اکنون عالی میباشد. تاب آوری و ارتقا آن، در تحمل موقعیت دشوار، مستلزم رشد و دستیابی برخی مهارت های معاش مانند حل موضوع، رئیس استرس، تصمیم گیری و مدیر احساسات میباشد. عده ای که به تمرین تاب آوری پرداخته باشند، گنجایش دیوانه بیشتری برای تحمل وضعیت ناخوشایند خواهند داشت. هر چه گنجایش خل وچل اشخاص فراتر بوده و تاب آوری بیشتری داشته باشند، احتمال زمین میل کردن و ابتلا به اختلالات خل وچل، در آنها کمتر گردد. در تمجید تاب آوری، سه خصوصیت اساسی وجود داراست که عبارت میباشد از:

بهبود، به معنای توانگری رجوع به وضعیت معمولی یا این که تلاش قبل از موقعیت ناخوشایند
مقاومت، به معنای علائم محصور یا این که عدم به وجود داخل شدن نقص‌ در معاش به‌دنبال برهان استرس زا
بازیابی دوباره، به معنای یافتن راه‌حل های تازه با اعتنا به تغییر و تحول وضعیت
علامت های تاب آوری بالا
اشخاص با مهارت تاب آوری، دارنده چند خصوصیت متعدد می باشند که به آن‌ها یاری می نماید تا با بحران های معاش رویارویی نمایند. بعضا از مهم ترین نشان های تاب آوری عبارت اند از:

تهیه هیجانی: تاب آوری با بضاعت مدیر احساسات و هیجانات، در مواجهه با استرس و حالت مشقت بار رابطه داراست. هرچه توان تهیه هیجانی فراتر باشد، گنجایش تاب آوری اشخاص بیشتر میشود.
حس در اختیار گرفتن بر معاش: اشخاص تاب آور، قصد به داشتن یک حس در دست گرفتن درونی و عاملیت دارا هستند. این اشخاص حس می نمایند که اقدامات آن ها می‌تواند در گزینش سود اتفاقات معاش شان نقش داشته باشد و در دست گرفتن معاش بر ذمه خودشان خواهد بود.
مهارت‌های حل مورد: هنگامی که برای اشخاص با تاب آوری بالا، مشکلی پیش می‌آید، به مکان آشفته شدن و شم سردرگمی، کوشش می‌نمایند چاره‌هایی مطلوب، برای گذر از وضعیت مشقت بار پیدا کرده یا این که ساخت نمایند. تعیین نحوه های رویارویی ای متناسب با اشتباهات، به بضاعت و توان حل زمینه اشخاص اشاره دارااست.
شفقت به خویش: یکی از دیگر از آرم های تاب آوری، دوست داشتن خویش میباشد. اشخاص با سطح بالای تاب آوری و انعطاف پذیری، با بخشندگی با خویش خوی می نمایند، مخصوصاً هنگامی امور بسیار مشقت بار میباشد، باخت را محتمل دانسته و خویش را نکوهش نمیکنند.
پشتیبانی اجتماعی: داشتن یک کانال کار کشته از اشخاص پشتوانه، یک کدام از دیگر از نشان های تاب آوری میباشد. اشخاص تاب آور عنایت پناه ضرورت درخواست امداد در شکل نیاز را می‌دانند.
ذهنیت پیروز: اعتقاد و باور به اینکه حتی هنگامی که وضعیت بسیار طاقت فرسا میباشد، می‌توانند از پس آن برآمده و از رنج های معاش عبور نمایند. در سود با داشتن ذهنیت چیره، امیدواری به ادامه مسیر ما‌نده و تحمل آن عالی میشود.
مولفه های تاب آوری
تاب آوری، مهارتی میباشد که کلیه اشخاص به صورت بالقوه آن را در وجود خویش دارا‌هستند؛ ولی معیار آن، سازه بر وضعیت و خصوصیت های هر شخص مختلف میباشد. مهارت تاب آوری، تشکیل‌شده از خصوصیت هایی میباشد، که با تقویت آن‌ها می قدرت معیار سازش و شیوه عکس العمل با مسائل را بهبود اعطا کرد. مولفه های تاب آوری، عبارت اند از:

واقع نگری
شفقت ورزی
تایید اتفاقات
مسله یابی
مهربانی
رئیس احساسات
رابطه ها اجتماعی
عزت نفس
۱. واقع نگری
واقع نگری، به معنای داشتن دیده اندازی منطقی و واقع نگرایانه از مسائل معاش و کارایی کافی برای رفع آن‌ها میباشد. اشخاص با تقویت واقع نگری در خویش، موجب ارتقا تاب آوری در معاش می‌شوند، به دلیل آن که از رویا پردازی خودداری گردیده و تصمیمات بر طبق حقیقت جاری ساختن خواهند شد.

۲. خویش دوست داری یا این که شفقت ورزی
خویش دوست داری یا این که شفقت داشتن نسبت به خویش، به معنای عدم طاقت فرسا گیری بیشتراز حد، ملامت و خار کردن خویش، هنگام رویا رویی با اشتباهات میباشد. اشخاص با دوست داشتن خویش در هنگام تحمل مانع ها، تاب آوری بالاتری دارا‌هستند. چرا‌که در‌این‌حالت‌ خودشان را عده ای سزاوار در حیث می‌گیرند که ممکن میباشد مانند هر شخص دیگر، خطا کرده و با مشکلاتی مواجه شوند.

۳. تایید اتفاقات
تایید اتفاقات، یکی مولفه های اساسی تاب آوری برای ساخت و ساز و ارتقاء توان تحمل خطاها میباشد. تایید اتفاقات متعدد در معاش، منجر می گردد تا شخص بداند که اتفاقات برای افتادن می باشند و ایرادات تا مدام در معاش وجود نخواهند داشت. در فیض چهت نیل به اوضاع ایده آل، همت کرده و مانع ها را تاب می‌آورند.

۴. حل موضوع
از سایر مولفه های ارتقا تاب آوری، بهبود توانگری حل موضوع میباشد. هنگام روبرو شدن با موقعیت گوناگون و بعضی مشقت بار معاش، مایحتاج میباشد تا مورد به صورت روشن معین و شیوه های حل آن نیز شناسایی و اعمال گردد. در‌این حالت اشخاص تاب آوری را در معاش تجربیات خواهند کرد.

۵. مهربانی
گاهی برای گذر از یک مرحله خاص در معاش، می بایست مولفه مهربانی را بکار گرفت، این به معنای پذیرفتن خطاها خویش و به خصوص دیگر افراد میباشد. مهربانی با ساخت‌و‌ساز حس وقار در اشخاص، منجر ارتقا تاب آوری می‌شود.

۶. رئیس احساسات
سازه بر حیث یک رسیدگی، معلوم گردیده‌است که رئیس احساسات و تهیه هیجانات، سبب ارتقاء تاب آوری اشخاص می‌گردد. مدیر احساسات، منجر ارتقا گنجایش انعطاف پذیری گردیده و تحمل استرس و احساسات بد ناشی از اشتباهات معاش را ارتقا میدهد.

۷. ارتباط ها اجتماعی
مطالعات آرم داده میباشد اشخاص با داشتن رابطه ها اجتماعی حاذق خیس، که سبب تعامل بیشتر آن‌ها با سایر افراد می‌گردد، همدلی و پشت گرمی بالاتری را تجربیات کرده و نسبت به عده ای که پیوندها اجتماعی کمتری دارا‌هستند، تاب آوری بالاتری را تجارب می نمایند.

۸. عزت نفس
طبق یک بازرسی انجام یافته، معین گردیده است که عزت نفس، منجر ارتقاء تاب‌آوری گردیده و رابطه قربت با یکدیگر دارا‌هستند. داشتن حس مثبت نسبت به خویش و اعتقاد داشتن به توانمندی ها، میتواند حالت دیوانه اشخاص در واکنش با اشتباهات را بهبود بخشیده و تقویت نماید.

مهارت تاب آوری چیست؟
تاب آوری (resilience) یک مضمون‌ در روانشناسی میباشد، که مشمول برخورداری اشخاص از بضاعت و توان انعطاف پذیری و سازش در بعد ها دیوانه، عاطفی و رفتاری، در هنگام رو به رو شدن با وضعیت نا مطلوب معاش میباشد، که به اشخاص اذن میدهد در شکل ناکامی و زمین میل کردن، بتوانند دوباره از مکان خویش برخواسته و برای ادامه معاش اهتمام ورزند. تاب آوری یا این که انعطاف پذیری، منجر می‌گردد تا اشخاص با امیدواری، از معضل های استرس آمیز و اذیت کننده معاش، عبور کرده و بتوانند بعداز ناکامی، خویش را بازیابی کرده و جراحت هایشان را تسکین ببخشند. طبق تعریف‌و‌تمجید انجمن روانشناس خوب در تهران روانشناسی ایالات متحده (APA)، تاب آوری عبارت میباشد از:

روند سازش، تحمل اشتباهات و حل و فصل دشواری ها، همپا با امیدواری در مواجهه با تجربیات ناخوشایند یا این که معضل برانگیز معاش

مبنی بر پژوهش ها، تاب آوری صرفا محصور به حالت خاص وجود ندارد، تاب آوری به معنای نداشتن استرس، سر وصدا و نداشتن احساسات بد هم وجود ندارد، بلکه کوششی برای گذر از هم اکنون بد به هم اکنون عالی میباشد. تاب آوری و ارتقا آن، در تحمل موقعیت دشوار، مستلزم رشد و دستیابی برخی مهارت های معاش مانند حل موضوع، رئیس استرس، تصمیم گیری و مدیر احساسات میباشد. عده ای که به تمرین تاب آوری پرداخته باشند، گنجایش دیوانه بیشتری برای تحمل وضعیت ناخوشایند خواهند داشت. هر چه گنجایش خل وچل اشخاص فراتر بوده و تاب آوری بیشتری داشته باشند، احتمال زمین میل کردن و ابتلا به اختلالات خل وچل، در آنها کمتر گردد. در تمجید تاب آوری، سه خصوصیت اساسی وجود داراست که عبارت میباشد از:

بهبود، به معنای توانگری رجوع به وضعیت معمولی یا این که تلاش قبل از موقعیت ناخوشایند
مقاومت، به معنای علائم محصور یا این که عدم به وجود داخل شدن نقص‌ در معاش به‌دنبال برهان استرس زا
بازیابی دوباره، به معنای یافتن راه‌حل های تازه با اعتنا به تغییر و تحول وضعیت
علامت های تاب آوری بالا
اشخاص با مهارت تاب آوری، دارنده چند خصوصیت متعدد می باشند که به آن‌ها یاری می نماید تا با بحران های معاش رویارویی نمایند. بعضا از مهم ترین نشان های تاب آوری عبارت اند از:

تهیه هیجانی: تاب آوری با بضاعت مدیر احساسات و هیجانات، در مواجهه با استرس و حالت مشقت بار رابطه داراست. هرچه توان تهیه هیجانی فراتر باشد، گنجایش تاب آوری اشخاص بیشتر میشود.
حس در اختیار گرفتن بر معاش: اشخاص تاب آور، قصد به داشتن یک حس در دست گرفتن درونی و عاملیت دارا هستند. این اشخاص حس می نمایند که اقدامات آن ها می‌تواند در گزینش سود اتفاقات معاش شان نقش داشته باشد و در دست گرفتن معاش بر ذمه خودشان خواهد بود.
مهارت‌های حل مورد: هنگامی که برای اشخاص با تاب آوری بالا، مشکلی پیش می‌آید، به مکان آشفته شدن و شم سردرگمی، کوشش می‌نمایند چاره‌هایی مطلوب، برای گذر از وضعیت مشقت بار پیدا کرده یا این که ساخت نمایند. تعیین نحوه های رویارویی ای متناسب با اشتباهات، به بضاعت و توان حل زمینه اشخاص اشاره دارااست.
شفقت به خویش: یکی از دیگر از آرم های تاب آوری، دوست داشتن خویش میباشد. اشخاص با سطح بالای تاب آوری و انعطاف پذیری، با بخشندگی با خویش خوی می نمایند، مخصوصاً هنگامی امور بسیار مشقت بار میباشد، باخت را محتمل دانسته و خویش را نکوهش نمیکنند.
پشتیبانی اجتماعی: داشتن یک کانال کار کشته از اشخاص پشتوانه، یک کدام از دیگر از نشان های تاب آوری میباشد. اشخاص تاب آور عنایت پناه ضرورت درخواست امداد در شکل نیاز را می‌دانند.
ذهنیت پیروز: اعتقاد و باور به اینکه حتی هنگامی که وضعیت بسیار طاقت فرسا میباشد، می‌توانند از پس آن برآمده و از رنج های معاش عبور نمایند. در سود با داشتن ذهنیت چیره، امیدواری به ادامه مسیر ما‌نده و تحمل آن عالی میشود.
مولفه های تاب آوری
تاب آوری، مهارتی میباشد که کلیه اشخاص به صورت بالقوه آن را در وجود خویش دارا‌هستند؛ ولی معیار آن، سازه بر وضعیت و خصوصیت های هر شخص مختلف میباشد. مهارت تاب آوری، تشکیل‌شده از خصوصیت هایی میباشد، که با تقویت آن‌ها می قدرت معیار سازش و شیوه عکس العمل با مسائل را بهبود اعطا کرد. مولفه های تاب آوری، عبارت اند از:

واقع نگری
شفقت ورزی
تایید اتفاقات
مسله یابی
مهربانی
رئیس احساسات
رابطه ها اجتماعی
عزت نفس
۱. واقع نگری
واقع نگری، به معنای داشتن دیده اندازی منطقی و واقع نگرایانه از مسائل معاش و کارایی کافی برای رفع آن‌ها میباشد. اشخاص با تقویت واقع نگری در خویش، موجب ارتقا تاب آوری در معاش می‌شوند، به دلیل آن که از رویا پردازی خودداری گردیده و تصمیمات بر طبق حقیقت جاری ساختن خواهند شد.

۲. خویش دوست داری یا این که شفقت ورزی
خویش دوست داری یا این که شفقت داشتن نسبت به خویش، به معنای عدم طاقت فرسا گیری بیشتراز حد، ملامت و خار کردن خویش، هنگام رویا رویی با اشتباهات میباشد. اشخاص با دوست داشتن خویش در هنگام تحمل مانع ها، تاب آوری بالاتری دارا‌هستند. چرا‌که در‌این‌حالت‌ خودشان را عده ای سزاوار در حیث می‌گیرند که ممکن میباشد مانند هر شخص دیگر، خطا کرده و با مشکلاتی مواجه شوند.

۳. تایید اتفاقات
تایید اتفاقات، یکی مولفه های اساسی تاب آوری برای ساخت و ساز و ارتقاء توان تحمل خطاها میباشد. تایید اتفاقات متعدد در معاش، منجر می گردد تا شخص بداند که اتفاقات برای افتادن می باشند و ایرادات تا مدام در معاش وجود نخواهند داشت. در فیض چهت نیل به اوضاع ایده آل، همت کرده و مانع ها را تاب می‌آورند.

۴. حل موضوع
از سایر مولفه های ارتقا تاب آوری، بهبود توانگری حل موضوع میباشد. هنگام روبرو شدن با موقعیت گوناگون و بعضی مشقت بار معاش، مایحتاج میباشد تا مورد به صورت روشن معین و شیوه های حل آن نیز شناسایی و اعمال گردد. در‌این حالت اشخاص تاب آوری را در معاش تجربیات خواهند کرد.

۵. مهربانی
گاهی برای گذر از یک مرحله خاص در معاش، می بایست مولفه مهربانی را بکار گرفت، این به معنای پذیرفتن خطاها خویش و به خصوص دیگر افراد میباشد. مهربانی با ساخت‌و‌ساز حس وقار در اشخاص، منجر ارتقا تاب آوری می‌شود.

۶. رئیس احساسات
سازه بر حیث یک رسیدگی، معلوم گردیده‌است که رئیس احساسات و تهیه هیجانات، سبب ارتقاء تاب آوری اشخاص می‌گردد. مدیر احساسات، منجر ارتقا گنجایش انعطاف پذیری گردیده و تحمل استرس و احساسات بد ناشی از اشتباهات معاش را ارتقا میدهد.

۷. ارتباط ها اجتماعی
مطالعات آرم داده میباشد اشخاص با داشتن رابطه ها اجتماعی حاذق خیس، که سبب تعامل بیشتر آن‌ها با سایر افراد می‌گردد، همدلی و پشت گرمی بالاتری را تجربیات کرده و نسبت به عده ای که پیوندها اجتماعی کمتری دارا‌هستند، تاب آوری بالاتری را تجارب می نمایند.

۸. عزت نفس
طبق یک بازرسی انجام یافته، معین گردیده است که عزت نفس، منجر ارتقاء تاب‌آوری گردیده و رابطه قربت با یکدیگر دارا‌هستند. داشتن حس مثبت نسبت به خویش و اعتقاد داشتن به توانمندی ها، میتواند حالت دیوانه اشخاص در واکنش با اشتباهات را بهبود بخشیده و تقویت نماید.